Kafamın içi cam kırıklarıyla dolu.Sanki her yanda cam kırıkları.Neyi düşünecek olursam olayım bir şekilde o ufak cam parçası canımı yakıyor.Kimi zaman çok derinden kanatıyor.Kimi zaman ufak sıyrıklarla atlatıyorum.Ne kadar hassas davransamda canımı yakmasına izin vermesem de kurtulamıyorum.Zaman kavramım kalmıyor.Nedenler Nasıllar uçuşuyor beynimin kıvrımlarında.
Onun açık bırakıp gittiği bir kapı beynim.Herşey beynimin içerisinde süzülüyor.Bir düşümün içinden geçen bir başka düş.Ben hangi düşüme sahip çıkayım diye düşünürken dalından kopan bir yaprak gibi savrulduğumu hissediyorum.
Varlığıyla her gün her an kalbimi yakan bir yokluk !
Yokluğun içinde bir varoluş çabası !
Emekleyen bir bebek gibi destek arayıp ayağa kalkma istemi...
Hayatı yeni gözlerle görmeye çalışmak ve bunun için kendini olağan gücünle zorlamak.
Ama ne demiş Sezen Aksu ;
Yazmadığın bir hikayede uzun ya da kısa vadede az biraz keşfediyorsun.
Öteki olabilmeyi-Yerine koyabilmeyi-Geride durabilmeyi öğreniyorsun...
Öğreniyorum...-öğreniyor muyum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder