17 Haziran 2010 Perşembe

Sızlayan çocuk yanımız ilk gül güzelliğiyle bir yerlerde...

3
aydır
hiç
bir
şey
Yazamadım değil... 
Yazmadım
sanırım
hiç
biri
yazmaya
değer olmadı.
Ya da çok değerliydi ben kıyamadım...[hadi ordan]
Zaman akıp gitti insanlar gelip geçti.Ben aynı durakta olan biteni izledim.Bir sağdan gelene baktım bir soldan koşanı inceledim.Kimi yanıma gelip hayatını anlattı kimi hiç konuşmadı gözlerini kaçırdı.
Planlar yaptım onlarca.Dönüp bakmadım bile.
Ben de gidip bir maske aldım onlara benzeyeyim diye.Giderek sahteleştiğimi farkettim.
Durağıma geri döndüm.
Başladım tekrar gelen geçeni sessizce izlemeye.Kendimce şarkılar söylemeye.
Çareler aradım durdum yarattığım hüzünlere.
Herşeyin azaldığını düşündüm belki
ama
İçimdeki
o
küçük kız
hala
o
durakta
zamansız
seyirci
kaldığı
bir
ölümün
sessizliğinde.

Ancak ; Çok şükür ki Tanrı beni hiç yalnız bırakmadı !